Rehabilitacja

Rehabilitacja po udarze

Edukację chorego po udarze mózgu należy dostosować do jego stanu ogólnego i neurologicznego - do stopnia nasilenia deficytów ruchowych oraz poznawczych.

Rola rehabilitacji po udarze mózgu jest ogromna. Poprzez rehabilitację można osiągnąć niezwykłe rezultaty. Każdy pacjent powinien być rehabilitowany, nawet ten, który nie ma szansy stanąć na nogi. Brak rehabilitacji powoduje przykurcze kończyn i zwiększa cierpienie pacjenta. Pełna rehabilitacja obejmuje rehabilitację ruchową, mowy (logopeda) i często u nas lekceważoną rehabilitację psychologiczną. Po leczeniu w szpitalu pacjent powinien trafić do ośrodka rehabilitacyjnego na dwa czy trzy tygodnie, a następnie rehabilitacja powinna być kontynuowana w domu chorego. W udarze niedokrwiennym rehabilitacja powinna zacząć się natychmiast i jest rzeczą najważniejszą. Przy udarze krwotocznym (wylewie) chory przez pewien czas powinien leżeć, ale później rehabilitacja jest równie ważna, jak w udarze niedokrwiennym.

Źródło: Zasoby własne

Po powrocie ze szpitala każdy pacjent wymaga kontynuowania leczenia w domu, profilaktyki przeciwodleżynowej i usprawniającej.

Przed powrotem chorego do domu należy przygotować pokój, w którym chory będzie przebywał. Pokój powinien być umeblowany tak aby ułatwiał pielęgnację pacjenta i wykonywanie czynności życia codziennego przez pacjenta. Temperatura w pomieszczeniu powinna wynosić ok. 20 stopni Celsjusza. Łóżko powinno mieć wysokość ok. 63-65 cm. Zaleca się łóżko szpitalne z unoszonym wezgłowiem, drabinką, na kółkach, co ułatwia jego przesuwanie.

Dla osób leżących należy przygotować poduszki rehabilitacyjne oraz materac przeciwodleżynowy zmiennociśnieniowy. Należy również zapewnić choremu wózek inwalidzki, który posłuży do przemieszczania oraz wychodzenia na spacery, jeśli stan zdrowia chorego na to pozwoli.

Wynajęcie wózka inwalidzkiego kosztuje ok. 50-60 zł/miesiąc. Wszystkie niezbędne sprzęty oraz łóżko szpitalne można kupić czy wypożyczyć. Wydatek ten może być refundowany po złożeniu wniosku do właściwego oddziału NFZ. Koszt zakupu łóżka to ok.1500 zł, natomiast wynajęcie kosztuje od 150 zł/miesięcznie; zakup materaca - ok. 550 zł.

Zaleca się, by obok łóżka umieścić małą szafkę, na której chory będzie mógł trzymać niezbędne przybory. Pamiętajmy, że szafkę i rzeczy na niej - np. kubek z piciem - stawiamy zawsze po stronie porażonej, aby chory mógł aktywizować właśnie tę chorą połowę ciała.

Jak najszybsze rozpoczęcie systematycznych ćwiczeń rehabilitacyjnych może w znacznym stopniu przywrócić utracone funkcje organizmu. Rehabilitacja często bywa długotrwała i męcząca, dlatego ćwiczenia należy wykonywać pod opeką profesjonalnego rehabilitanta

Jednak wiele ćwiczeń można wykonywać samodzielnie, np.:

- delikatne zgięcia i skręty głowy;

- nawracanie i odwracanie kończyn w stawach,

- odwodzenie i przywodzenie kończyn,

- wyprostowywanie i zginanie,

- delikatne ruchy rotacyjne stawów,

- zmianę pozycji ciała,

- siadanie na łóżku za spuszczonymi nogami,

Stawianie pierwszych kroków powinno koniecznie odbywać się w obecności rehabilitanta.

Źródło: http://blog.daum.net/spine3472/428

Problemy z mówieniem i pisaniem

Nie należy zapominać, że bliska nam osoba, po udarze może mieć problemy z mówieniem. Musimy więc mu pomóc choremu go zrozumieć. Np. można przygotować tablicę z literkami, które podopieczny może wskazywać, a my będziemy odczytywać. W kolejnym etapie rehabilitacji tablica może służyć do wskazywania przez nas liter, które chory będzie wypowiadał. Każde rozwiązanie jest dobre, jeżeli będzie pomocne.

Także pisanie zdrową ręką może być pomocne, nawet gdy pismo nie będzie najładniejsze, a stawianie literek okaże się nie lada wyzwaniem. Warto jednak namawiać chorego do uczenia się używania obecnie zdrowej strony ciała, ponieważ powrót dawnych funkcji ruchowych jest powolny i nie zawsze pełny.

Opiekun zajmujący się osobą po udarze musi także zachęcać chorego do wysiłku, np. rozwiązywać z nim krzyżówki, sudoku,  zagadki, bawić się w uzupełnianie brakujących w zdaniach słów. Pomocny będzie także logopeda, który nauczy chorego wypowiadania głosek, sylab, a następnie słów.